فارس من| چرا اقبال تولیدکنندگان پوشاک برای تولید مانتو اسلامی کم است؟
تاریخ انتشار: ۵ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۵۴۵۴۵
گروه زندگی ـ آزاده لرستانی: یک ظهر گرم تابستانی روانه بازار امامزاده حسن در جنوب غرب تهران می‌شوم، جایی که برخی تولیدکنندگان مانتو در آنجا هستند و محصولاتشان را به سراسر کشور می‌فرستند، البته در این میان مغازه‌ها و پاساژهای متعددی هم در این منطقه وجود دارد که به عرضه مانتو می‌پردازند، خیابان‌های اطراف امامزاده حسن در این گرمای هوا شاهد حضور مردمی است که برای خرید آمده‌اند، برای بررسی میدانی درباره این پویش فارس من «گرانی و نبود پوشاک اسلامی را پیگیری کنید» به سراغ بزرگ‌ترین فروشگاه عرضه مانتو می‌روم، گشت و گذار کوتاهی در این فروشگاه می‌زنم، قیمت‌های الصاقی بر روی مانتوها سر به فلک گذاشته است، یک مانتو ساده بلند قیمتش کم‌تر از یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فروشگاه خلوت است، تلاش می‌کنم با رئیس فروشگاه صحبت کنم، اما موفق نمی‌شوم، جمعیت زیادی در فروشگاه نیست، البته در این فروشگاه مانتوهای اسلامی هم عرضه می‌شود آن هم با قیمت نجومی! با یکی از بانوان چند دقیقه‌ای هم‌کلام می‌شوم، متوجه می‌شوم با بُن کالایی که در دست دارد، می‌خواهد خرید کند که البته قرار است این خریدش در چند قسط با او حساب شود، شاید دلیل گرانی مانتوهای این فروشگاه همین باشد.
نمایی از یک مغازه مانتو در امامزاده حسن تهران
چون قرار است پای سخن برخی تولیدکنندگان مانتو بنشینم، زیاد در این فروشگاه توقف نمی‌کنم، البته در میان راه باز به فروشگاه دیگری سر می‌زنم تا قیمت‌های مانتو را در آنجا ببینم. وارد مغازه می‌شوم، مانتوهای کوتاه با رنگ‌های شاد و تند در پشت ویترین توجهم را جلب می‌کند، تعداد فروشندگان این مغازه زیاد است، اما از خریدار خبری نیست. منتها این مغازه قیمت‌هایش به نسبت به سایر مغازه‌های دیگر پایین‌تر است. در ابتدای ورود خودم را معرفی می‌کنم و رئیس مغازه تلاش می‌کند از مصاحبه طفره برود، اما وقتی به او می‌گویم سخنانش را بدون سانسور منتشر می‌کنم، راضی به گفت‌وگو می‌شود.
نمایی از مانتوهای اسلامی (رنگ تیره آن‌ها به خاطر در قرار داشتن در ماه محرم و صفر است)
آیا مسؤولان حواسشان به قیمت‌های بالا مواد اولیه است؟
نامش «محسن فیض اللهی» است، سابقه فعالیتش در صنف پوشاک به ۱۷ سال قبل باز می‌گردد، وقتی از او می‌پرسم چرا عرضه مانتو اسلامی در مغازه‌ها کم است؟ با تعجب پاسخم را می‌دهد: نگاه کنید در مغازه‌ام انواع و اقسام مختلف مانتو وجود دارد، از مانتوهای بلند دکمه‌دار و جلو باز، مانتوهای عبایی تا مانتوهای کوتاه، مشتری‌هایم چادری و مانتویی هستند، البته خودم هم دستی بر آتش دارم و مانتو تولید می‌کنم، باید بگویم ما تولیدکننده‌ها بر اساس سلیقه مشتری مانتو تولید می‌کنیم.
«محسن فیض اللهی» که تولیدکننده و فروشنده مانتو است
فیض‌اللهی با تأکید بر اینکه مشتری خواستار تنوع در عرضه مانتو است، می‌افزاید: الان مشکل ما اتحادیه و اماکن هستند که هر روز قانونی وضع می‌کنند، گاهی به مواردی گیر می‌دهند که نشان از سلیقه‌ای بودن خواسته‌های آن‌هاست. اصلاً هم توجه ندارند من فروشنده باید به موضوعات دیگری مانند حقوق کارگرانم، مالیات و حتی دخل و خرج مغازه فکر کنم. در ایام کرونا هفت شعبه مغازه‌ام تعطیل شد، اما آیا آن‌ها پرسیدند ما چگونه باید درآمد کسب می‌کردیم. در همان شرایط مالک مغازه نصف اجاره را از ما طلب می‌کرد!
او با بیان اینکه قیمت‌های مانتوها تابعی از تورم موجود در جامعه است، اظهار می‌دارد: در این مدتی که شما در مغازه آمدید، تنها ۲ نفر برای خرید مانتو آمدند، قدرت خرید مردم کم شده است، برای ما هم درد است که حتی آن‌ها نمی‌توانند مانند ۴۹۵ هزار تومانی بخرند. مشکل عدم ثبات در قیمت مانتو به عدم حمایت از تولیدکننده و تغییر دقیقه‌ای قیمت مواد اولیه بر می‌گردد. بنابراین در این شرایط از ما نخواهید که قیمت‌ها را کاهش دهیم چون قیمت تمام‌شده مانتو بالا است.
نمایی از بازار امامزاده حسن
«کُت‌هایی» که به جای مانتو در بازار قالب شده است
بعد از این گفت‌وگو طبق قراری که داشتم خودم را به یک پاساژ سه طبقه‌ای می‌رسانم که تعداد زیادی تولیدکنندگان مانتو وجود دارند، سراغ اولین تولیدکننده‌ای می‌روم که سه برادر با هم آن را می‌چرخانند، البته برادر بزرگ‌تر دیگر برادرهایش را وارد این شغل کرده است. «ابراهیم ایوبی» از ۱۶ سالگی وارد این کار شده است و اکنون ۳۶ سال دارد، کمی منتظر می‌مانم تا صحبتش به تلفن تمام شود، در میان صحبت‌هایش با شخصی که پشت تلفن بود، متوجه می‌شوم که بعد از چند ماه هنوز طلب کارهای تولیدی‌اش را به او نداده‌اند. وقتی موضوع گفت‌وگو را با او در میان می‌‌گذارم با لبخند جواب می‌دهد: ما برای صرفه‌جویی مانتوهای کوتاه تولید نمی‌کنیم، اصلاً برای ما فرقی نمی‌کند مانتوهای کوتاه تولید کنیم یا بلند، مهم تقاضای بازار است و اینکه خرج زندگی ما در بیاید.
«ابراهیم ایوبی» از سختی‌های تولیدی مانتو می‌گوید
ایوبی با تأکید بر اینکه طرح‌های مانتو را تولیدکنندگان بزرگ طراحی می‌کنند، ابراز می‌دارد: البته اعتقاد دارم این‌هایی که تولید می‌کنم مانتو نیست، بلکه شومیز است، اما خانم‌ها آن‌ها را بیرون می‌پوشند. قد مانتو برای مانتو کوتاه ۹۰ سانتی‌متر است. آنچه را که این روزها به عنوان مانتو کوتاه می‌پوشند در واقع ما به عنوان «کُت» تولید کردیم. این موارد را هم در نظر بگیرید وقتی نمونه‌های کار تولیدی را در مغازه به مشتری نشان می‌دهیم که شامل مانتوهای بلند و کوتاه است، می‌گوید این مانتوهای بلند برای دهه ۶۰ و ۷۰ است؛ یعنی اصلاً این سبک را نمی‌پسندد و تقاضایی برای آن نیست.
او ادامه می‌دهد: نوع سبک مانتوهایی که در خیابان جمهوری و هفت تیر ارائه شده است، قد کارها ۸۰ سانتی‌متر است و تنخور این کار هم فیکس است. اینکه من بخواهم به تنهایی مبادرت به تولید مانتوی بلند کنم کفایت نمی‌کند، بلکه در این زمینه نیازمند عزم جدی و کمک‌های اساسی از سوی مسؤولان را می‌طلبد.
طرحی که بسیار پر فروش است
در این هنگام نگاهم به شومیزی می‌افتد که به نظر می‌رسد کیفیت چندانی ندارد و طرح چاپی روی شومیز هم حتی در شأن یک بانوی ایرانی نیست، وقتی از ایوبی می‌پرسم چرا چنین کاری تولید می‌کنید، در جوابم پاسخی را می‌دهد که مرا به فکر فرو می‌برد، او می‌گوید: همین کاری که شما می‌گویید کیفیت ندارد، یکی از طرح‌های پرفروش بازار است و به علت قیمت بسیار پایینش مشتری زیادی دارد. خب! در این وضعیت اقتصادی تأمین یک مانتوی با کیفیت و متناسب ــ به قول شما مانتوی ایرانی ــ برای خانواده هزینه زیادی دارد، برای همین طیف بیشتر خریدها به سمت و سوی مانتوی ارزان‌تر می‌رود.
آقا ابراهیم دلش از هزینه‌های متغیری که به تولیدکنندگان مانتو تحمیل می‌شود، پُر است و بیان می‌کند: وقتی مالیات‌ها افزایش پیدا کرده، قیمت پارچه‌ها ثبات ندارد، هر دفعه که برای تهیه پارچه می‌رویم قدرت خریدمان کم‌تر می‌شود، در کنار آن بالا رفتن اجاره‌ها، هزینه‌های خیاط و زندگی؛ آیا راهی برای من تولیدکننده می‌گذارد که به فکر تولید کارهای با کیفیت‌تر و مانتوهای بلند بروم! می‌خواهم این را بگویم صفر تا صد تولید دست ما نیست، وقتی «بازار بزرگ» گران می‌شود و گران هم دست من تولیدکننده می‌رسد، طبیعی است گران دست مشتری برسد.
طاق‌های پارچه‌ای که به ناچار زودهنگام خریداری شده‌اند
هنوز صحبتم با آقا ابراهیم ادامه دارد که در آن سوی تولیدی چشمم به طاقه‌های پارچه دپو شده می‌افتد، از او می‌پرسم این پارچه‌ها چینی است، جواب می‌دهد: نه! این پارچه‌ها ایرانی است، این خریدها برای زمستان است و به علت گرانی بازار مجبور شدیم زودتر خرید کنیم، چون قیمت همین پارچه در زمستان چند برابر می‌شود. ببینید اگر قیمت پارچه‌ها ثابت بماند و دولت هم از ما تولیدکنندگان حمایت کند، شرایط به گونه‌ای دیگر می‌شود.
این تولیدکننده مانتو «خاص» است!
با چند نفر دیگر از تولیدکنندگان در بخش‌های مختلف پاساژ گفت‌وگو می‌کنم عمده حرف‌های آن‌ها هم مانند صحبت‌های فیض‌اللهی و ایوبی است، آن‌ها می‌گویند: تا حالا هیچ گونه حمایتی از سوی مسؤولان برای تولید پوشاک اسلامی صورت نگرفته است (البته مسؤولان به تازگی قول داده‌اند هوای تولیدکنندگان پوشاک اسلامی را از این به بعد خواهند داشت)، حتی در مالیات آن‌ها هم تخفیفی صورت نمی‌گیرد، سختگیری‌های سلیقه‌ای اماکن هم مزید بر علت است، همچنین عدم ثبات قیمت پارچه بر این گرانی مانتو می‌افزاید.
در این میان سخنان آن‌ها متوجه می‌شوم که یک تولیدکننده مانتو در این پاساژ بر خلاف جهت آب حرکت می‌کند، برای همین راهی تولیدی او شوم، «مهدی متین» که در سال ۱۳۶۸ کارش را به عنوان یک چرخ‌کار در هفت تیر و رسالت آغاز کرده است و وقتی به گذشته بر می‌گردد، می‌گوید: اگر به عقب باز گردم باز وارد این کار می‌شوم. در آن سال‌ها دغدغه‌ام این بود مانتویی باید برای بانوان تولید شود که مطابق با نظر اسلام باشد. در شروع کار توان مالی‌ام نمی‌رسید و مجبور بودم برای مردم کارگری کنم. وقتی یک مقدار وضعیت اقتصادی روبرو شد، تک رنگ تک طاقه خریدم و در چهار سایز مانتو تولید کردم. برای اینکه بتوانم در این کار موفق شوم به صورت امانی مانتوها را به مغازه‌ها می‌دادم تا آن‌ها در آخر ماه با من حساب کنند.
«مهدی متین» پای عهدش با خدا ایستاده است
آقا مهدی با توکل به خدا کارش شروع می‌کند و با خودش عهد می‌بندد بدون توجه به بازار فقط مانتوی اسلامی تولید کند، برای همین او تنها مشتری‌های خاص خودش را دارد. متین از این شرایط راضی است و معتقد است برکت کارش زیاد است و خدا هم حسابی هوایش را دارد. او با گذشت این سال‌ها اکنون برای خودش یک «برند» و تولیدی دارد، البته دیگر همراهی برادرانش را ندارد، چون کارهایی که تولید می‌کند گاهی پولش ۶ ماه بعد دستش می‌رسد، اما باز هم راضی است، او ادامه می‌دهد: هیچ گاه به دنبال اقتصاد آنچنانی نبودم، بلکه دنبال این بودم که روزی حلال در بیاورم و در این زمینه بیشتر رضایت مشتری برایم مهم است.
و بانوانی که باید میان مانتوها انتخاب کنند
همت والایی که این روزها برای تولید مانتوی اسلامی کمیاب شده است
از پاساژ که بیرون می‌آیم، توجهم به بساط‌های کنار خیابان جلب می‌شود، آن هم فروش مانتو در کنار خیابان! یکی از این افراد که می‌خواست نامش پنهان بماند، می‌گوید: من قبلاً مغازه داشتم، اما به علت بالا رفتن اجاره مغازه و عدم توانایی مردم برای خرید مانتو مجبور شدم به بساط فروشی روی بیاورم و حتی چند ساعتی در روز هم در اسنپ کار کنم تا بتوانم خرجم را درآورم.
اینجا بازار امامزاده حسن تهران است
با خودم کلنجار می‌روم در این بازار مانتو چه خبر است؟ تولیدکننده تمام هم وغمش این شده است که کارش را با هر سختی‌ایی حفظ کند تا بتواند نانی را برای خانواده‌اش ببرد، از سویی دیگر بانوانی که دغدغه‌شان خرید مانتویی اسلامی است و نمی‌توانند تهیه کنند و گروهی از طراحان تنها به سود بیشتر فکر می‌کنند و هویت ایرانی اسلامی جامعه برایشان اهمیت ندارد. آیا کسی نیست این چرخه تولید مانتو از مواد اولیه تا عرضه آن در مغازه و در نهایت خرید توسط مشتری را مدیریت کند تا همه بتوانند از آن ذینفع شوند؟
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: پوشاک اسلامی مانتو اسلامی مانتو جلوباز تولیدکننده فارس من امام زاده حسن مانتوهای کوتاه مانتوهای بلند امامزاده حسن تولید مانتو عرضه مانتو فیض اللهی پارچه ها مغازه ها گفت وگو قیمت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۵۴۵۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خطر تحریم در واردات اتوبوس‌های جدید/ تولیدکنندگان داخلی توان رفع نیاز شهر‌های کشور به اتوبوس را ندارند
مهدی علیزاده مدیرعامل اتوبوسرانی تهران، در رابطه با آخرین تحولات حوزه اتوبوسرانی و ناوگان جدید عمومی تهران توضیحاتی ارائه کرد.
عملکرد ۱۲ ساله اتوبوس‌های بی‌آرتی کیفیت آن‌ها را نشان داد
وی با بیان اینکه بر اساس سابقه شهرداری تهران و شهرداری سایر شهر‌ها اتوبوس‌های خریداری شده در ادوار مختلف از کشور چین بوده است، اظهار کرد: سابق بر این، اتوبوس‌های تندرو در سطح شهر با سه مدل از کشور چین تهیه شده که در ۱۲ سال شهرداریِ دوره قالیباف صورت گرفته است.
علیزاده افزود: شاید وقتی نام چین می‌آید این‌گونه تصور می‌شود که کیفیت محصولات آن‌ها پایین است؛ اما چینی‌ها در این سال‌ها به دنیا ثابت کرده‌اند که محصولات با کیفیت نیز می‌توانند بسازند. قطعاً کالا‌های چینی نیز براساس کیفیت خود، سطح‌بندی می‌شوند. اما مهمترین نکته برای خرید‌های سال‌های اخیر مشخصات فنی خودروهاست و کاربری و ماندگاری دستگاه بر اساس کیفیت بیشتر خواهد بود. شما به سابقه این اتوبوس‌ها در تهران نگاه کنید: اتوبوس‌های تندرو بیش از ۱۲ سال در خیابان‌های شهر در حال فعالیت هستند و از بهترین نوع اتوبوس‌های چین به شمار می‌رود.
مدیرعامل اتوبوسرانی با بیان اینکه شهردار تهران در سفر سال قبل خود به چین با یک تیم فنی و پشتیبانی برای خرید دوباره ناوگان تازه‌نفس به نتیجه رسیدند، یادآور شد: شهردار در روز‌های اول قبول مسئولیت در شهرداری قرارداد ۱۷۵ دستگاهی با ایران خودرو دیزل منعقد کرد. این نشان می‌دهد که دغدغه ایشان حمایت از تولید داخلی است. این قرارداد منعقد و اتوبوس‌ها تحویل گرفته شد.
وی همچنین تصریح کرد: شهردار تهران قبل از ورود به شهرداری حمل و نقل را دغدغه اصلی خود عنوان کرده بود و با این اقدام و قرارداد نشان داد که مردم برای شهردار اهمیت بالایی دارد. تولید داخل از نگاه آقای زاکانی از اهمیت بالایی برخوردار بود. از طرفی دو هزار و ۵۴۰ دستگاه اتوبوس در قرارداد‌های داخلی منعقد شد.
انعقاد قرارداد خرید ۲۵۰۰ دستگاه اتوبوس با تولیدکنندگان داخلی
علیزاده با بیان اینکه بیش از ۱۲ سال است که سیستم حمل و نقل عمومی نوسازی نشده است، خاطرنشان کرد: با این وجود تولید داخلی نیز یا کُند و یا متوقف شده است. سه هزار و ۴۰ دستگاه اتوبوس قرارداد بسته شد که وقتی دیدیم تولیدکنندگان داخلی توانایی تأمین آن‌را ندارند، ۵۰۰ دستگاه کنسل شد و به دو هزار و ۵۴۰ دستگاه رسید. ایراد این است که خطوط تولید داخلی در این ۱۲ سال، یا تعطیل و یا نیمه تعطیل است و با توجه به پیچیدگی تولید اتوبوس، روند احیای آن‌ها زمانبر است و از سویی بیش از هزار و ۳۰۰ شهرداری در کشور داریم.
وی ادامه داد: زمان تحویل اتوبوس‌های داخلی یک ساله بوده و قطعا عقب هستیم. باید یکی از شرکت‌ها تا امروز بیش از ۳۰۰ دستگاه اتوبوس تحویل می‌داد که فقط ۱۲۰ دستگاه تحویل داده است! برخی قطعات این اتوبوس‌ها از بیرون وارد می‌شود و همین فرایند‌های اداری و گمرکی، تولید اتوبوس داخلی را دشوار کرده است.
تولیدکنندگان داخلی توان رفع نیاز همه شهر‌های کشور به اتوبوس را ندارند
مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران با تأکید بر اینکه اگر به دنبال شرکت‌های داخلی نمی‌رفتیم این موضوع مطرح می‌شد که چرا از آن‌ها حمایت نشده است، گفت: ما می‌خواهیم به تولید و کارگران کمک کنیم تا بتواند کار کند. هرچه نوسازی کنیم باید در طول سال خرید را ادامه دهیم تا پس از چندین سال به یک دوره مدیریت شهری فشار وارد شود و ناچار به فشار وارد کردن به تولیدکنندگان داخلی شود.
علیزاده با بیان اینکه در حوزه تولید داخل با مشکلاتی رو به رو هستیم و واقعیتی انکار ناپذیر است، گفت: مقام معظم رهبری در سال‌های اخیر بر این تأکید داشتند که اگر خودروساز داخلی حمایت می‌شود نباید خودروی بی کیفیت ارائه داد. شرکت ایران‌خودرو هم در حال رفع نواقص اتوبوس‌های خود است. در ابتدای کار مشکلاتی وجود داشت و در بسته‌ای که از آن‌ها تحویل گرفتیم، بیش از ۱۰۰ دستگاه اتوبوس متوقف بود و کیفیت نداشت. ما مسائل فنی را اعلام کردیم و تلاش کردند برطرف شود. کمیته فنی ما با تولیدکنندگان داخلی تمام مشکلات را رفع کرده اند و اتوبوس‌های نو با رنگ‌های مشخص و تجهیزات و امکانات مطلوب در سطح شهر تردد دارند.
وی با تأکید بر اینکه ما وظیفه داریم از خودروساز داخلی حمایت کنیم، یادآور شد: ما با ایران‌خودرو قراردادی نداریم. قرارداد امروز ما با شرکت عقاب و دیگر شرکت هاست. این شرکت‌ها قرار نیست تمام اتوبوس‌ها را به تهران تحویل دهند و باید سراسر کشور پوشش داده شود؛ لذا توان و ظرفیت این میزان تولید وجود ندارد و اگر همین تعداد اتوبوس نیز تأمین شود، مطلوب است.
مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران با بیان اینکه پایتخت حداقل به پنج هزار اتوبوس دیگر نیاز دارد، اظهار کرد: مدل قراردادی با شرکت‌های ایرانی به این شکل بود که باید شهرداری از منابع داخلی اعتبارات را تأمین می‌کرد. عدد قرارداد‌ها نزدیک به ۲۰ هزار میلیارد تومان است و قطعاً شهرداری این رقم را به صورت نقد ندارد. سال قبل شورا برای حوزه حمل و نقل ۴۵ درصد از کل بودجه را در نظر گرفت که به بخش‌های مختلف اختصاص داشت و از این میزان هفت هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان به اتوبوسرانی اختصاص داشت. با این رقم چند اتوبوس هشت میلیاردی می‌توانستیم بخریم؟
وی افزود: ما هرآنچه را داشتیم به خودروسازان اعلام کردیم تا هم به تولید و کارگران و هم به مردم خدمت شود؛ لذا گفتیم ۲۵ درصد به صورت نقد تأمین می‌کنیم و ۲۵ درصد را نیز ملک تحویل می‌دهیم و ۵۰ درصد نیز تسهیلات بانکی پرداخت و اقساط توسط شهرداری پرداخت می‌شود. این روش ابتکار جدیدی بود که شهردار تهران ابلاغ کرد و شرکت‌ها نیز پذیرفتند. این اقدام در دوران بلدیه بی سابقه بود و شهرداری زیر بار آن رفت. برای شرکت‌ها نیز مسئولیت ایجاد شده و باید املاک را به فروش برسانند، امور اداری را دنبال کنند و واردات تجهیزات را انجام دهند.
علیزاده همچنین تصریح کرد: تیم فنی خوبی در مجموعه شهرداری به ویژه در اتوبوسرانی و همچنین وزارت کشور، اتوبوس‌های برقی وارداتی را بر اساس استاندارد‌های روز دنیا بررسی کرده اند. نیمی از قیمت این اتوبوس‌ها به دلیل قیمت باتری است. یکی از تولیدکنندگان یک اتوبوس برقی تحویل داده بود که پیمایش آن ۱۷۸ کیلومتر بود! اتوبوس‌های خریداری شده از چین، حداقل ۴۰۰ کیلومتر پیمایش دارد.
مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران با بیان اینکه اتوبوس‌هایی که از تولیدکنندگان داخلی تحویل گرفته ایم بر اساس نمونه شاهد است، یادآور شد: ما این نمونه‌ها را در خطوط تست می‌کنیم و اگر چارچوب‌ها رعایت شده بود که مورد استفاده قرار می‌گیرد و اگر نبود باید نواقص برطرف شود. اگر برخی رسانه‌ها اجازه دهند و مشمول تحریم‌ها نشویم، قرارداد اتوبوس‌های چینی به نتیجه می‌رسد! تولیدکننده چینی باید یک نمونه شاهد تحویل دهد و به مدت یک ماه در تهران برای تست تردد خواهد کرد. در صورت تأیید نماینده ما در خط تولید حضور خواهد یافت.
وی اضافه کرد: قراردادی که شهردار تهران با چین منعقد کرده، نقد نیست و چند دستگاه در آن درگیر هستند که شامل شهرداری، بانک شهر، وزارت کشور و بانک مرکزی است. بانک شهر ۲۰ درصد از مبلغ را از جانب شهرداری به صورت نقد پرداخت می‌کند. شرکت چینی ماهیانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ دستگاه اتوبوس تحویل می‌دهد. مدل یوزانس که در قرارداد‌ها تنظیم شده بر اساس مطالبات بین دولت چین و جمهوری اسلامی است. شرکت‌های چینی بعد از تحریم‌های گسترده آمریکا با ترس و لرز با ایران مستقیما وارد مذاکره می‌شوند. چرا باید دست خود را خیلی راحت رو کنیک که آمریکا دوباره تحریم کند و مردم آسیب ببینند؟ با توجه به این موضوع یک هلدینگ را در نظر گرفتیم که هم تدبیر تحریم را اندیشیده باشیم و هم نیاز پایتخت تأمین شود.
علیزاده با بیان اینکه ایران خودرو تنها به صورت نقدی کار می‌کرد و تنها شرکتی که با ما وارد معامله نشد ایران‌خودرو بود، گفت: پیشنهاد مکتوب ایران خودرو برای اتوبوس‌های برقی، ۳۱۶ هزار یورو بود. قیمت اتوبوس دیزلی تقریبا هفت تا هشت میلیارد تومان است و به میزان دو برابر آن قیمت اتوبوس برقی است. ما، اما با رقم ۲۲۰ هزار یورو با چینی‌ها قرارداد بستیم.
وی با اعلام اینکه امروز حدود دو هزار دستگاه اتوبوس به تهران خدمات ارائه می‌دهد، در حالیکه از هزار و ۸۰۰ دستگاه اتوبوس در ابتدای دوره فعلی ۸۰۰ دستگاه فعال بود، گفت: بر اساس آخرین آمار دو هزار و ۱۳۰ دستگاه اتوبوس در سطح شهر تردد می‌کنند.
مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران گفت: اگر سنگ اندازی نشود، پس از انجام پیش پرداخت در سال جاری شاهد حضور اتوبوس‌های چینی در تهران خواهیم بود.
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی شهری
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام